بررسی رابطه رضایت‌شغلی پرستاران و کیفیت عملکرد آنان

مقدمه: کاهش رضایت‌شغلی پرستاران موجب عدم انجام صحیح عملکرد پرستاران و در نهایت به اهداف سازمان (بیمارستان‌ها) می‌شود. هدف: تعیین رابطه رضایت‌شغلی پرستاران و کیفیت عملکرد آنان در بیمارستان‌های شهر بیرجند در سال (1391) بوده است. مواد و روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی (100) پرستار شاغل انجام شد. برای بررسی کیفیت عملکرد پرستاران از پرسشنامه دارای 7حیطه) مسؤولیت‌پذیری و پاسخگویی، تداوم و تبحر، کاربرد دانش مهارت و چگونگی قضاوت، اخلاقیات حرفه‌ای، ارتباطات و مشارکت حرفه‌ای، مدیریت و رهبری، کیفیت مراقبت، خودکنترلی و ارزیابی عملکرد) استفاده شدکه پایایی آن با روش باز آزمایی (0/86) بود. این پرسشنامه توسط (31) سرپرستار برای پرستاران تکمیل شده است. همچنین از پرسشنامه رضایت‌شغلی پرستاران دارای (35) سؤال در (8 )حیطه (رضایت از شرایط کار، امنیت شغلی، رضایت از حقوق و مزایا، ارتباط با همکاران، نظارت و سرپرستی، شیوه‌ها و سیاست‌های مدیریت، موقعیت شغلی و ارتباط شغلی با زندگی شخصی) استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ آن برابر با (88/0) بود. داده‌ها با استفاده ازروش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و آنالیز واریانس یک طرفه) توسط نرم‌افزار SPSS و یرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: (75%) پرستاران به میزان متوسطی رضایت‌شغلی داشتند و (60%) آنها از دیدگاه سرپرستاران نمره ارزشیابی خوبی در کیفیت عملکرد کسب نمودند. ضریب همبستگی نشان داد که رابطه مثبت و معنی‌داری بین رضایت‌شغلی و کیفیت عملکرد پرستاران برقرار است (0/03=P). بین رضایت‌شغلی با عملکرد پرستاران و مؤلفه‌های مسؤولیت‌پذیری، تداوم در تبحر، کاربرد دانش و مهارت، اخلاقیات حرفه‌ای و کیفیت مراقبت رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌‌گیری: به مدیران پرستاری پیشنهاد می‌شود که برای ارتقاء عملکرد پرستاری به جنبه‌های دیگر آن از جمله ارتباطات و مشارکت حرفه‌ای، مدیریت و رهبری، خودکنترلی و ارزیابی عملکرد و ارایه بازخورد به پرستاران توجه بیشتری کنند.